اضطرار

چقدر پر از تصمیم

چقدر موی سفید شده

کوچکتر که بودم منتظر امتحان های سخت ات بودم

کوچکتر که بودم دنبال اثبات محبتم به تو بودم

الان آش و لاشم، خسته و زخمی و دست بالا

الان هر روز منتظر یاری توام

پس کی امتحان هایم تمام میشود

استخوان هایم خرد شد...