نون

نوشتن مثل یه پرنده است،

تا اومد باید بگیریش و گرنه اندکی بعد پریده.....

نشان تو

آنقدر نیامدی تا

پژمرده شدم...

شب تو

امشب شب جمعه است و خودت میدانی...

امشب را شب آرزوهای من کردی و اجازه دادی، اصلا یادم دادی،

امشب و هر شب تو را آرزو کنم، فقط تو را ...

فقط تو

شب من

خدایا

باد صبا

منم منتظرم یه حسی ، نفحه ای، چیزی بیاد تا بنویسم...

سه شنبه ۲۲ اسفند: نفحاتی وزیده...😅

وقتی نباشی

.

.

این گریه ها خیلی کمه،

وقتی نباشی...

پست موقتی

.

و دوباره شب جمعه ...

...

جای من اینجا نیست،

به سمتت باز میگردم

مطمئنم

تنگنا

خدایا!

چقدر سخته....

تو رو به خوبانت قسم میدم،

کمک کن برای خودت برداشتم کنی

مهمان خانه

در اینترنت

اینجا برخلاف اینستا و ... همیشه محل مهمانی خصوصی بنده بوده

کسایی که اینجا میان، آدم های خاصی هستن و جاشون در قلبم هست ...

حتی اگر نشناسیم هم رو

ناتمام

از چه بنویسم؟
از وسعت دلتنگی و تنگی وسعت ها
از ندیدن دیدنی ها و دیدن ندیدنی ها
از گریه های پرخنده و خنده های پر گریه
از شلوغی های خلوت و خلوت های شلوغ
از نشنیدن شنیدنی ها و شنیدن نشنیدنی ها
چرا معکوسم؟